|
ตราบที่ทุกชีวิตยังดำเนินไปใต้ดวงตะวัน ตราบที่รุ่งอรุณยังคงแย้มยิ้มทักทายทุกวันใหม่ ตราบที่แผ่นดินยังแนบสนิทอยู่ใต้ฝ่าเท้า ตราบที่ผืนฟ้ายังแผ่ไพศาลสุดสายตา
ตราบที่ดวงตะวันยังไม่มอดดับ
ตราบนั้น จงอย่าละทิ้ง ‘ศรัทธา’
ศรัทธาต่อสิ่งใด?
มนุษย์เอย หากคำถามก่อตัวขึ้น จงค้นหาคำตอบด้วยตนเอง ก็ตัวเจ้าเท่านั้นหรือมิใช่ คือผู้ครอบครองชีวิตของตน เช่นนี้แล้ว ก็จงเลือกเองเถิด ว่าเจ้าจักศรัทธาต่อสิ่งใด สิ่งไหนทำให้ใจของเจ้าเป็นสุข อิ่มเต็มโดยมิต้องเติมแต่งให้มากล้น
คือสิ่งไหนที่ฝังแน่นอยู่ในเนื้อใจ ก่อเกิดเป็นพลานุภาพให้เจ้าหยิบฉวยมาใช้ได้ในยามที่เหนื่อยล้า อ่อนแรง ทุกข์โศก เศร้าหมอง
คือสิ่งไหนที่หยั่งรากลึกลงภายในใจ ในแก่นกลางสำนึก สิ่งไหน ที่จะหยัดยืนอยู่เคียงข้างเจ้า ไม่หลบเร้นลี้หายแม้ในยามที่เจ้าเผชิญหน้ากับอุปสรรค
จริงอยู่ แม้บางครั้งครา ตัวเจ้าอาจนำพาสองเท้าให้ก้าวหนีจากภัยหรือละทิ้งอาณาสถานใดๆ ก็ตามที หากพลานุภาพอันหยั่งลึกและแผ่ไพศาลนี้ ก็จักไม่มีวันบ่ายหน้าหนีห่างเจ้า ตรงกันข้าม มันกลับหยัดยืนอย่างมั่นคง พร้อมใจก้าวย่างเคียงคู่ ผสานเป็นหนึ่งกับทุกกิริยาอาการ รับรู้ และเฝ้าดูทุกความรู้สึกนึกคิด
มันจดจ้อง จดจำ และจับคว้าได้ทุกความว้าวุ่นแกว่งไกว มันมองเห็นทุกอณูของฝุ่นละอองที่คละคลุ้งในดวงใจ มันรู้เท่าทัน มันประจักษ์ได้อย่างกระจ่างชัดถึงกลอุบายที่ล่อหลอกให้มึนเมา
แน่ล่ะ บางครั้งเจ้าอาจพ่ายแพ้ต่อกลลวงเหล่านั้น แต่หากเจ้าได้ค้นพบและถือครองพลานุภาพที่ว่านี้ นั่นย่อมเป็นการปราชัยที่มิใช่จำนนเพราะมืดบอดในการหาหนทาง หากคือการละวางที่จะต่อกร ทัดทาน ฝืนทน กักเก็บ ปิดบัง
เป็นความปราชัยที่นำพาให้ผู้แพ้ก้าวขึ้นไปอยู่เหนือหลุมบ่อ
มนุษย์เอย ก็หากเจ้าไม่เคยพ่ายแพ้ หลงผิด บาดเจ็บยับเยินเสียแล้ว เจ้าจะรู้ได้อย่างไร ว่าในหลุมพรางหรือกลลวงที่ล่อหลอกเจ้าได้สำเร็จนั้น มีสิ่งใดซุกซ่อนอยู่ มีคำเฉลยใดอยู่เบื้องหลังอุบาย มีสิ่งใดฝังไว้ใต้หลุมลึก
แล้วเจ้าคิดว่า สิ่งใดกัน ที่สามารถนำพาเจ้าให้ก้าวขึ้นไปยืนหยัดอยู่เหนือหลุมพรางที่เจ้าพลัดหล่น
เงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ ศักดิ์ศรี ปริญญา ตำแหน่งหน้าที่การงานระดับสูง?
หากเจ้าถูกบีบรัด เผาไหม้ด้วยกองเพลิงของตัณหา ราคะ ถูกสุมด้วยกองฟืนแห่งความละโมบ อยากได้อยากมีไม่จบสิ้น ถูกไฟแห่งความโกรธ เกลียด อาฆาต พยาบาท ลามเลียอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เมื่อเจ้าตกอยู่ในสภาพการณ์เยี่ยงนั้น เปลือกอันรุ่มรวยเป็นต้นว่าเงินทองมหาศาล หรือชื่อเสียงประดามี ที่เจ้าคิดว่ามันเชิดหน้าชูตาเจ้าเอาไว้ จะช่วยฉุดดึงเจ้าขึ้นมาจากขุมนรกในใจได้หรือไม่
มนุษย์เอย นับวันโลกของเราจะถูกห่มคลุมด้วยเปลือกอันรุ่มรวยที่แสนเปราะบาง มิหนำซ้ำ ความเปราะบางจอมปลอมนั้น ยังถูกฉาบไว้อย่างพอกหนา กระทั่งก่อตัวเป็นกำแพงลวง ที่ทำให้เราหลงคิดไปว่า มันคือความมั่นคงที่แท้ ซึ่งสามารถเกาะฉวยฉุดคว้าไว้เป็นหลักยึดได้ในยามที่พลัดหล่นลงก้นหลุม
|
|
พลานุภาพที่แท้จริง ทรงพลังและแข็งแกร่งยิ่งกว่าสิ่งใดๆ ยังคงรอคอยให้มนุษย์ค้นพบเสมอ
รอคอยมาแล้วเนิ่นนาน มีผู้คนมากมายค้นพบ มีหลายคนพบแล้วบอกต่อ
มหาบูรพสูรย์ เล่มนี้ ก็คืออีกหนึ่งในบทบันทึกที่บรรพชนถ่ายทอดการค้นพบไว้แก่ชนรุ่นหลัง
แต่นั่นยังนับว่าน้อยแสนน้อย อย่างเทียบกันไม่ได้ กับผู้คนที่ยังหลงคิดว่าบางสิ่งที่ลวงตา ลวงใจ คือหลักยึดอันแท้จริงของชีวิต ทว่า ตราบที่ดวงตะวันยังคงฉายแสง ความลับของพลานุภาพอันไพศาล จะยังคงรอคอยการค้นพบต่อไป
สำคัญกว่านั้น ในวันที่มนุษย์เหินบินอยู่เหนือปีกนก วันที่ดวงดาวในห้วงอวกาศถูกเหยียบไว้ใต้ฝ่าเท้า วันที่เราสร้างแผ่นดินถมท้องทะเล
วันที่เราก้าวมาไกลถึงเพียงนี้ เจ้ายังมีศรัทธาอยู่หรือไม่?
ศรัทธาต่อฟ้า ศรัทธาต่อสวรรค์ ศรัทธาต่อภูมิปัญญาและปรีชาญาณของบรรพชน
.............
ตัวหนอนบนกองหนังสือ
-หมายเหตุ : มหาบูรพสูรย์ เขียนโดย เชอเกียม ตรุงปะ (ดอร์เจ ดราดุล แห่งมุกโป) แปลโดย พจนา จันทรสันติ , ร. จันเสน บรรณาธิการ
-ภาพประกอบ: ‘บรรยากาศยามเช้า’ โดย Issared Wongsing
| |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น